Sympozjum BÓG BOGATY W MIŁOSIERDZIE

       Sympozjum "Bóg bogaty w miłosierdzie", zorganizowane z okazji 40 rocznicy ogłoszenia encykliki Jana Pawła II „Dives in misericordia” odbyło się 3.10.2020 r. w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie- Łagiewnikach, pod patronatem Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, Metropolity Krakowskiego. Współorganizatorami konferencji byli: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie i Międzynarodowa Akademia Bożego Miłosierdzia. Swoją obecnością zaszczycił Jego Eminencja ks. Kardynał Stanisław Dziwisz, który po krótkim wprowadzeniu ks. Zbigniewa Bielasa, Rektora Sanktuarium Miłosierdzia Bożego skierował do zebranych kilka słów. Nazwał św. Jana Pawła II „Apostołem miłosierdzia” który wyszedł z krakowskiej szkoły miłosierdzia, gdzie nauczycielami byli św. Albert Chmielowski oraz św. Faustyna Kowalska. Wyczuwali niejako, że po trudnym doświadczeniu jakim była II wojna światowa kiedy zbrodnie były dokonywane w imię dziejowej sprawiedliwości tak bardzo będziemy potrzebowali doświadczenia Miłosierdzia. Sprawiedliwość sama nie wystarcza jeśli nie uzupełni się ją o głębszą moc jaką jest miłosierdzie, stwierdził kard. Dziwisz. Nawiązując do potrzeby miłosierdzia  także dzisiaj, wskazał na to, że w zetknięciu z ludzką kondycją, która ujawnia swoją słabość, tylko taka miłość może zapoczątkować odnowę społeczeństwa.

      Pierwszym  prelegentem był ks. dr Andrzej Dobrzyński  (Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie), który przedstawił genezę encykliki, a także omówił kontekst historyczny oraz teologiczny. Zauważył, że już we wcześniejszym dziele św. Jana Pawła II „Pamięć i tożsamość” możemy znaleźć zarys i przesłanie tejże encykliki. Przypomniał, że już w czasie II wojny światowej zapoznał się on z postacią św. Faustyny i zatrzymywał się w kaplicy sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w drodze do fabryki Solvay. Zdaniem Papieża, XX wiek był naznaczony działaniem Boga bogatego w miłosierdzie.                                                                                    

      Encyklika powstała w ścisłej współpracy z bp. Jaworskim, bp. Deskurem oraz s. Emilią Erlich. Była to recenzja w szczególności od strony biblijnej oraz dogmatycznej. Ogłoszona została podczas modlitwy Anioł Pański 8. 12. 1979 roku. Ojciec św. prosił wówczas, by w naszych czasach objawiło się piękno i moc miłosierdzia. Podsumowując ks. dr Dobrzyński zaznaczył, że kierowała papieżem potrzeba podzielenia się osobistym doświadczeniem wyniesionym z Polski. Poza tym stwierdził, że Kościół powinien być Sakramentem Miłosierdzia i to, że bez wzajemnego miłosierdzia życie stałoby się nie ludzkie.

      Kolejny zapowiedziany prelegent bp prof. dr hab. Henryk Wejman był nieobecny. Jego  wykład na temat koncepcji miłosierdzia Bożego wg Jana Pawła II, można odsłuchać na stronie internetowej.

     Biskup dr hab. Henryk Ciereszko z Białegostoku, przedstawił miłosierdzie jako „największy przymiot Boga”, odnosząc się do słów z Dzienniczka św. Faustyny (Dz. 301). Przytoczył stwierdzenie ks. Michała Sopoćki, że miłosierdzie jest najwyższą doskonałością Boga, gdyż jest źródłem każdego działania Boga w stosunku do stworzeń. Już w Starym Testamencie miłosierdzie stanowi podstawową treść dialogu Boga z narodem izraelskim. Do mówienia o miłosierdziu jako o najwyższym przymiocie Boga uprawnia nas sam Chrystus, który jest wcieleniem miłości. Przez doświadczenie miłosierdzia człowiek lgnie do Boga w synowskiej miłości, a  przez to, postępuje na drodze doskonałości. Podsumowując, ks. bp Ciereszko stwierdza, że Kościół żyje autentycznie, gdy wyznaje największy przymiot Boga – Miłosierdzie, przymiot w którym człowiek spotyka się z Bogiem i poznaje swoją zależność od Niego.

     Temat: „Prawda o Bogu i człowieku w świetle encykliki Dives in misericordia” podjął ks. prof. dr hab. Jan Machniak,, według którego prawda o Bogu bogatym w miłosierdzie jest kluczem do rozumienia nauczania św. Jana Pawła II. Przytaczając słowa Nietzschego „ Zabić Boga by mógł żyć człowiek” pokazuje jak nazizm oraz ideologia marksistowsko – leninowska przez próbę „wyzwolenia człowieka” stały się powodem jego upadku, gdyż całkowicie odwróciły się od klasycznej antropologii, na której opierał się św. Jan Paweł II. Ona to właśnie mówi o naszym podobieństwie do Boga przez zdolność do kochania, zdolność do myślenia, zdolność do wolności oraz zdolność do przekazywania życia, przez które zostaliśmy przez Niego obdarowani. Filozoficzne wywody o tym kim jest człowiek i jak go wyzwolić możemy już odnaleźć w poemacie Karola Wojtyły „Brat naszego Boga”, a odpowiedzią na nie jest właśnie miłosierdzie. Prelegent zauważył, że człowiek jest zdolny do świadczenia miłosierdzia innym i tylko wtedy rozumie naprawdę kim jest, gdy daje za darmo. Przypomniał poza tym, że odpowiedzią na pytanie gdzie był Bóg w czasach Auschwitz, gdzie jest Bóg w czasach czarnych marszów jest taka: On jest obecny. Bóg po prostu jest tu. Zauważył na koniec że, przypominanie jest częścią naszej świadomości i tak bardzo tego potrzebujemy w aktualnych czasach, gdy przez Covid możemy zapomnieć o tym co najbardziej istotne.

        Po krótkiej przerwie dalsze wykłady kontynuował ks. dr hab. Marek Gilski (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie) z tematem – „Maryjne przesłanie encykliki”. Wskazał na biblijną perspektywę kultu Maryjnego. Przez Jezusa idziemy do Maryi, dlatego, że to właśnie sam Jezus nam ją daje za Matkę i na Nią wskazuje. Cytując nowatorskie słowa encykliki, iż Jezus i Maryja zasługiwali na miłosierdzie, a go nie doświadczyli od ludzi wywołał u słuchaczy ciekawe pytania, które zmusiły do refleksji nad tym o jakie miłosierdzie w tym przypadku chodzi. Ksiądz dr Gilski zauważył, że głosić miłosierdzie Boże może tylko ten, kto wpierw sam go doświadczył. Dowodem  tego w życiu Maryi jest Magnificat ze słowami „ujął się na swoim sługą, pomny na swe miłosierdzie”.  Stwierdził, że istnieje potrzeba okupienia miłosierdzia przez cierpienie, bo miłosierdzie jest ściśle związane z rodzeniem, rodzi się w naszym wnętrzu. Ponadto miłosierdzie najłatwiej przyjmuje się od Matki, dlatego rola Maryi jest tak ważna. Jest ona niejako pomostem zbliżającym do chrześcijaństwa, czego potwierdzeniem są aktualne objawienia Maryjne również w innych religiach np. w religii buddyjskiej.

      Przez następny temat „Relacja sprawiedliwości do miłosierdzia w encyklice” przeprowadził nas ks. prof. Marek Chmielewski wykładowca z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Już na początku zaznaczył, że sprawiedliwość różni się od miłosierdzia, ale się jej nie sprzeciwia. Miłosierdzie można raczej nazwać ucieleśnieniem sprawiedliwości. Stwórca związał się ze stworzeniem szczególną miłością i dlatego Miłosierdzie jest rodzajem zobowiązania względem ludu Bożego. Przytoczył  przypowieść o synu marnotrawnym, gdzie w postać Boga wciela się Ojciec, który troszczy się o godność syna.

             Jako ostatni prelegent swoim słowem i doświadczeniem ubogaciła audytorium s. Elżbieta M. Siepak ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia podejmując tematykę przesłania encykliki w świetle Dzienniczka św. Faustyny. Zauważyła iż oba dzieła powstały w języku polskim w „krakowskim” gronie i ukazują miłosierdzie jako przekroczenie podstawowej miary miłości którą jest sprawiedliwość. Każde udzielanie się Boga jest wyrazem Jego miłosierdzia, a do św. Faustyny Jezus mówi „Jestem Miłością i Miłosierdziem samym”. Prelegentka podkreśliła, że zarówno św.  Jan Paweł II, jak i św. siostra Faustyna przedstawiają nam piękno i bogactwo właściwie pojętego miłosierdzia. Chodzi o styl chrześcijańskiego życia, miłosierdzie okazywane czynem, słowem oraz modlitwą . Wciąż aktualne jest wezwanie do postawy miłosierdzia, które nie jest pobłażliwością wobec zła, ale wydobywaniem dobra z człowieka i jego dowartościowaniem. Miłosierdzie o tyle do nas dociera o ile wewnętrznie przemieniamy się przez czynienie miłosierdzia. Podsumowując siostra stwierdziła, iż papież Jan Paweł II, przybliżył przesłanie świętej s. Faustyny, chociaż o niej nie wspominał ani nie cytował.

        Na zakończenie pierwszej części sympozjum Jego Magnificencja Rektor UPJPII, ks. dr hab. Robert Tyrała, prof. UPJPII zaznaczył, że bardzo potrzebujemy miłosierdzia na rozpoczynający się kolejny rok akademicki, a pieśń Misericordias Domini, to nie tylko śpiew, ale głoszenie miłosierdzia przez tą społeczność uniwersytecką.

       Druga część to spotkanie z Bogiem w Godzinie miłosierdzia. Uroczysta Msza Święta, występ chóru „Musica Ex Anima” oraz zwiedzanie wystawy „Jan Paweł II- Papież Miłosierdzia”.

/tekst: s. Faustyna Monika Kruczkowski, UPJPII/

PRELEKCJE i zdjęcia dostępne na stronie: http://www.milosierdzie.pl/index.php/pl/multimedia-foto/multimedia-2/3056-sympozjum-z-okazji-40-lecia-encykliki-dives-in-misericordia-2.html

• Ks. kard. Stanisław Dziwisz
• Ks. dr Andrzej Dobrzyński - Geneza encykliki „Dives in misericordia” - kontekst historyczny i teologiczny
• Bp prof. dr hab. Henryk Wejman - Koncepcja miłosierdzia Bożego według Jana Pawła II
• Bp dr hab. Henryk Ciereszko - Miłosierdzie „największy przymiot Boga” w świetle encykliki o Bogu bogatym w miłosierdzie
• Ks. prof. dr hab. Jan Machniak - Prawda o Bogu i człowieku w świetle encykliki „Dives in misericordia”
• Ks. dr hab. Marek Gilski - Maryjne przesłanie encykliki o Bogu bogatym w miłosierdzie
• Ks. prof. Marek Chmielewski - Relacja sprawiedliwości do miłosierdzia w encyklice „Dives in misericordia”
• S. Elżbieta M. Siepak ZMBM - Przesłanie encykliki „Dives in misericordia” w świetle „Dzienniczka” św. Faustyny
• Bp Jan Zając - homilia podczas Mszy Świętej na zakończenie sympozjum