Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a dzieło rąk Jego oznajmia firmament.

Dzień dniowi o tym opowiada i noc nocy podaje wieść.

Bez mowy i bez wyrazów, nie słychać głosu ich.

Ale po całej ziemi rozchodzi się ich dźwięk i słowa ich aż na kraniec świata

(Psalm 19, 2-5, przeł. Cz. Miłosz)

 Co chce powiedzieć nam dziś ten głos świata stworzonego?

Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia – pisał święty Paweł. Usłyszmy krzyk ziemi i wołanie ubogich – powtarza po dwóch tysiącach lat Ojciec Święty Franciszek w Encyklice Laudato Si’.

W tym napięciu między światem stworzonym i podtrzymywanym przez dobrego Boga – a światem poddanym niewoli zepsucia i oczekującym wyzwolenia, rodzi się idea creatio continua, nieustannego stwarzania.

Trzej wielcy papieże ostatnich lat postawili to pytanie z ogromną siłą.

• Co to znaczy, że jestem współuczestnikiem nieustannego Boskiego aktu stwarzania? Co to znaczy, że jestem współpracownikiem samego Boga, współtwórcą świata poprzez moje zaangażowanie? Tak można streścić pytanie Jana Pawła II.
• Co to znaczy, że nie tworzę dowolnie sam siebie, że mam daną od Boga naturę, że jestem stworzonym przez Niego stworzeniem? Tak brzmi pytanie Benedykta XVI.
• Czy można spleść te dwie perspektywy? Co to znaczy, być Bożym stworzeniem, znajdującym pokój w każdej chwili od swojego Stworzyciela – a jednocześnie powołanym do przemieniania świata w świętości? Tak można streścić pytanie encykliki Laudato si' papieża Franciszka.

Chcemy, idąc za Janem Pawłem II, Benedyktem XVI i Franciszkiem, skonfrontować podstawowe tezy etyczne i teologiczne Laudato si, ze światem ekonomii oraz nauki w trzech sesjach panelowych.

I - Teologia stworzenia

Czy teologia stworzenia przedstawiona w encyklice Laudato Si’ może stać się teologicznym kluczem otwierającym drzwi do nowej ekonomii i nowej nauki? Zapraszamy do dyskusji najbardziej kreatywnych współczesnych teologów i myślicieli czerpiących z tradycji Kościoła katolickiego, innych kościołów chrześcijańskich, innych religii, by zbadali związki między teologią, duchowością, etyką i ekologią integralną.

II - Oikonomia stworzenia

Podtytuł encykliki Laudato si’ brzmi “W trosce o nasz wspólny dom”.  Grecy nazywali dom “oikos” i z tego właśnie słowa wywodzi się współczesne słowo “ekonomia”. Obecnie ekonomia wydaje się czymś abstrakcyjnym: zimnym światem liczb zarezerwowanym dla ekspertów. Czy wychodząc od myśli o “oikos” jako wspólnym domu, możemy znowu zacząć myśleć o ekonomii w jej źródłowym znaczeniu? Czy ekonomia może stać się sztuką tworzenia, budowania i zarządzania wspólnym domem? Czy powrót do idei oikos może pomóc na powrót zakorzenić troskę o przyrodę w życiu lokalnych wspólnot? 

Jak powinny wyglądać modele rozwoju ekonomicznego, które uwzględniają troskę o wszystkich mieszkańców tego domu, w tym o Stworzenie? Czy uwagi na temat gospodarki zawarte w Laudato Si i tekstach papieża Benedykta (Caritas in veritate), Jana Pawła II (Laborem exercens, Redemptor hominis i in.) oraz Pawła VI (Populorum progressio), a także dziedzictwo myśli społecznej, ekonomicznej i ekologicznej inspirowanej nauczaniem papieskim oraz ruchu Solidarność mogą być inspiracją do tworzenia bardziej integralnej i zrównoważonej wizji rozwoju gospodarczego, bardziej partycypacyjnej, ludzkiej i proekologicznej ekonomii?

III - Nauka stworzenia

 Wiodącym tematem konferencji jest dialog wiary i nauki w duchu ekologii integralnej. Wychodząc od pytań postawionych w Laudato si’ chcemy wspólnie zastanowić się czy współczesna nauka jest rozwiązaniem kryzysu ekologicznego, czy częścią problemu? Jak może wyglądać inny – nie-technokratyczny – sposób uprawiania nauki? Czy tradycje starsze (w tym tradycja chrześcijańska) niż dominujący paradygmat technokratyczny, mogą stać się inspiracją dla szanującego Stworzenie, zrównoważonego ekologicznie i społecznie a jednocześnie twórczego rozwoju nauki i technologii?