Jezusa narodzonego wszyscy witajmy,
Jemu po kolędzie dary wzajem oddajmy.
Oddajmy wesoło, skłaniajmy swe czoło,
Skłaniajmy swe czoło Panu naszemu.

Kto nie przeżył wizyty kolędników – kleryków z Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej nie wie, jak sędziwe mury Domu Długosza potrafią drżeć od gromkiego śpiewu i muzyki, a serca się radować. A ileż tu talentów! Bo to i śpiew poruszający i akompaniament świetnie mu towarzyszący. Mało kto też pamięta, kiedy ta tradycja się zaczęła, gdy rozśpiewany orszak wkracza w mury uczelni goszczony przez jej Rektora, tym razem także Prorektorów, Panią kwestor, Ojca kanclerza, no i oczywiście przez Panie pracujące w rektoracie. Bo dzieje się tak od lat, zmieniają się tylko uczestnicy tego wydarzenia. Grupa kleryków, która tym razem zawitała uradować kolędą władze uczelni, już niebawem bowiem przyjmie święcenia diakonatu i w świat poniesie swój śpiew, a nade wszystko wiedzę zdobytą w seminarium, a więc i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Gdy się Chrystus rodzi
I na świat przychodzi
Ciemna noc w jasności
Promienistej brodzi
Aniołowie się radują,
Pod niebiosy wyśpiewują:
Gloria, gloria, gloria
In excelsis Deo!

Zwyczajem seminaryjnym jest także to, że przybywający do Rektora kolędnicy, poza tradycyjnymi pieśniami, wyśpiewują autorską, dedykowaną Magnificencji. I tu należy się dokładnie wsłuchać, by żadnego słowa nie uronić…

Na czele uczelni w Krakowie jaśnieje,
Ducha i naukę łączy z sobą śmiele.
Kampusu budowa, to jego wymowa,
Hej kolęda, kolęda!

Wystarczy przytoczyć tę jedną z wielu spisanych przez kleryków zwrotek, by mieć pewność, że Magnificencja ks. prof. Robert Tyrała,  wysłuchał wszystkich tych słów z radością, a zapewne i z lekka skrywaną dumą.

„Niech nowy 2025 rok – Rok Jubileuszowy – przyniesie potrzebne łaski, a także siły niezbędne w pracy naukowej, duszpasterskiej i w życiu codziennym” – życzyli kolędnicy. Rektor życzył z kolei, aby dzisiejsi kolędnicy nie stracili nigdy niczego z tego, co mają w sobie obecnie, i by tym ludzi zawsze pociągali, „tym jacy jesteście – naturalni, bez krygowania się, udawania. Gdy będziecie tacy, jacy jesteście teraz, pójdą za wami ludzie, nie tyle nawet za wami, ale w kierunku Pana Boga. Życzę, aby zbliżające się święcenia diakonatu może zmieniły was, dopełniły duchowo, ale nie zmieniły w was tego jacy jesteście, co wynieśliście z waszych domów, z których pochodzicie” – mówił Rektor. Podziękował za lata studiów na Wydziale Teologicznym UPJPII i za uroczą, emanującą jeszcze świąteczną atmosferą wizytę, która na długo rozpromieniła oblicza jej uczestników. Hej kolęda, kolęda!

Galeria