Zapraszamy do udziału w konferencji Humanistyka i nauki społeczne wobec "śmierci człowieka", która odbędzie się w dniach 12-13 maja br.

W 2016 mija dokładnie 50 lat od publikacji Słów i rzeczy Michela Foucaulta, w której francuski filozof wyraził koncepcję „śmierci człowieka”. Od tej pory idea ta stanowi wyzwanie dla dyskursu zarówno nauk społecznych jak i humanistycznych. Jej zapowiedzi można się jednak doszukać już w myśli Karla Marksa, Zygmunta Freuda, a przede wszystkim Fryderyka Nietzschego, który ogłaszając „śmierć Boga” zakwestionował definitywność porządku aksjo-normatywnego i wezwał do transgresji człowieczeństwa. Jak się wydaje, aktualność tej idei wraz z upływem lat nie zanika, lecz przeciwnie, narasta, w miarę rozwoju naukowego i technologicznego, który otwiera przed człowiekiem coraz szersze możliwości samoprzekształcania i który w coraz większym stopniu kształtuje jego samorozumienie. Procesy te wywołują różnorodne reakcje – od głębokiego zaniepokojenia coraz bardziej zdehumanizowaną rzeczywistością społeczną i wizjami rzeczywistości postludzkiej po ekscytację i nadzieję na rozkwit twórczości i racjonalności oraz na wolność od ograniczeń narzuconych przypadkowością procesów ewolucyjnych.

W świetle tych reakcji zasadne jest sformułowanie pytania o kryzys człowieczeństwa: czy mamy z nim do czynienia już dzisiaj? Czy jest on nieuchronny? A może w ogóle żaden kryzys nas nie czeka, lecz przeciwnie, nieustające doskonalenie i związane z nim przejście do pełniejszej formy (nad)ludzkiej egzystencji? Czy żyjemy, jak twierdzą zwolennicy transhumanizmu, w przededniu nowej ery, która nie tylko przekształci pojęcie człowieczeństwa, ale ponadto zmusi nas do redefinicji dotychczasowych form integracji społecznej, wychowania, edukacji, etyki, estetyki, sensu życia?

Pragniemy zainaugurować cykl konferencji, w ramach którego będziemy rozważać filozoficzne, socjologiczne, kulturoznawcze i pedagogiczne konteksty pytania o kryzys człowieczeństwa.