Pamięci Księdza Arcybiskupa Józefa Życińskiego

10 lutego br. minęła 8. rocznica śmierci abpa Józefa Życińskiego, wybitnego uczonego, filozofa, kapłana, humanisty, biskupa diecezjalnego tarnowskiego w latach 1990 – 1997, metropolity lubelskiego od 1997 r. do nagłej śmierci w Rzymie – 10 lutego 2011 r. Zawołaniem biskupim duchownego, nade wszystko ceniącego dialog i niezależność w myśleniu, były słowa: In Spiritu et Veritate (W Duchu i Prawdzie).

Okręgowa Rada Adwokacka w Krakowie, by uczcić rocznicę śmierci, zorganizowała w Klubie Adwokatów im. adw. Janiny Ruth-Buczyńskiej przy ul. Sławkowskiej w Krakowie, koncert poświęcony Arcybiskupowi.  M.in. pieśń „Daleko został cały świat” do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera z muzyką Karola Szymanowskiego wyśpiewała Magdalena Barylak, a że wiosna tuż, tuż, nie zabrakło sonaty „Wiosennej” Ludwiga van Beethovena, muzyki Straussa, czy Wieniawskiego w wirtuozowskim wykonaniu Roberta Kabary i przy akompaniamencie fortepianowym Marioli Cieniawy. Wyrazu pięknego, eleganckiego, ale i refleksyjnego nastroju dodały znaczące słowa poezji Zbigniewa Herberta, m.in. z wierszy „Przesłanie” czy „Potęga smaku” w mistrzowskiej interpretacji Jerzego Treli.
 
Koncert poprowadził i zorganizował adw. Stanisław Kłys z Naczelnej Rady Adwokackiej, staraniem którego Adwokatura wydała już wcześniej sześciopłytowy album z kazaniami Arcybiskupa i muzyką współbrzmiącą z wrażliwością wybitnego człowieka i kapłana. Stanisław Kłys abpa Życińskiego poznał w czasie stanu wojennego, kiedy to zadzwonił on do mecenasa z prośbą o obronę studenta złapanego na rozprowadzaniu „bibuły.”
– On w czasie stanu wojennego był czynny, wiedział, że nie wystarczy tylko coś powiedzieć.  Charakteryzowało go poczucie niezbywalnego obowiązku, że należy aktywnie działać – mówi adw. Kłys.
 – Życiński to ksiądz, po którym z każdym rokiem puste miejsce czuje się coraz bardziej. Brakuje nam jego trafnego słowa, zdolności opisu rzeczywistości, uczciwości. Ks. prof. Alfred Wierzbicki napisał, że „otwierał szeroko drzwi Kościołowi”, on był przygotowany na czasy jakie mają nadejść, ale jednocześnie był człowiekiem o wykwintnym umyśle, który rozumiał złożoność tego świata.
 – Nie ma również i biskupa Pieronka, a byli to ludzie, którzy mieli rozumienie chrześcijaństwa takie, o jakie chodzi – bez splendoru, bez koturnu. Centralne pytanie, słowo, to było – bliźni, kto jest bliźni? Kazanie na Górze z Ewangelii Mateusza było ich podstawowym tekstem – skonkludował mecenas Kłys.  

Uczcić pamięć Księdza Arcybiskupa Józefa Życińskiego przyszli przedstawiciele środowisk prawniczych, duchowieństwo, nie zabrakło reprezentantów Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, Ksiądz Arcybiskup był bowiem wieloletnim wykładowcą Papieskiej Akademii Teologicznej, z którą związał się w 1966 r. Odbył studia filozoficzno-teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, gdzie uzyskał doktorat z teologii i na PAT zrobił habilitację w zakresie filozofii nauki. W latach 1974–1978 był kolejno asystentem, adiunktem i starszym asystentem na Papieskim Wydziale Teologicznym (od 1981 Papieskiej Akademii Teologicznej). W 1980 założył Katedrę Logiki i Metodologii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie, którą kierował do 1997. W latach 1982–1985 sprawował urząd prodziekana, zaś w latach 1988–1990 dziekana Wydziału Filozoficznego PAT. W 1988 został profesorem Papieskiej Akademii Teologicznej. Był członkiem Ośrodka Badań Interdyscyplinarnych, działającego na PAT.