3 listopada, w Galerii Krypta u Pijarów w Krakowie, odbył się wernisaż wystawy Artystów-Dydaktyków krakowskiej Akademii Sztuk Pieknych im. Jana Matejki w Krakowie Gdzie jesteś, źródło?!. Ekspozycja ta jest częścią siedemnastej edycji Dni Jana Pawła II w Krakowie 7–10 listopada 2022 – Gdzie jesteś źródło? Polska, Ukraina, Europa. W otwarciu wernisażu uczestniczył rektor UPJPII ks. prof. dr hab. Robert Tyrała.

Poniżej prezentujemy tekst autorstwa pani profesor Marty Makarczuk z Wydziału Malarstwa ASP, kuratora wystawy :

"Wystawa zainspirowana jest częścią Tryptyku Rzymskiego Jana Pawła II, którego poetyckie rozważania wprowadzają nas na drogę mistycznej zadumy o źródle. Ta medytacja i ta wystawa ma nie tylko sens estetycznego rozmyślania. „Poeta mocnym głosem, a świadczy o tym postawiony wykrzyknik, nakazuje nam, byśmy patrząc na świat, nie czynili tego biernie – przedzieraj się, idź pod prąd, pytaj: Gdzie jest źródło?”

Bliskość dla nas artystów stanowi fakt, że Jan Paweł II był również artystą. Jako poeta miał głęboką wiedzę i świadomość tajemnicy procesu twórczego, poszukiwania ostatecznej formy i wyrazu przez poprawianie, skreślenia a nawet niszczenie płótna czy zapisanej kartki papieru. To Autor Tryptyku Rzymskiego, Listu do Artystów i wielu innych tekstów, dobrze wiedział jak często jest to żmudny i złożony proces. To doświadczenie artysty.

Dzieło prof. Andrzeja Bednarczyka pt. Wędrowiec zaprasza do medytacji nad refleksją:

Los śmiertelnych w tym, że aby peregrynować, muszą stracić z oczu całość. Rodzimy się, błądzimy, umieramy.

To niezwykłe dzieło składa się z płaszczyzny rysunku i szklanej kuli, która odbija otaczającą przestrzeń. Zwiedzający jak poszukujący wędrowcy, mogą tę kulę wziąć w swoje ręce i przyjrzeć się różnym, odbijającym fragmentom rzeczywistości.

Obraz prof. Adama Brinckena z cyklu Opowieść o Trzech, to rodzaj przypowieści o trzech przestrzeniach w rozumieniu nie tylko fizycznym dosłownym, lecz także jest to artystyczne zamyślenie o trzech stanach rzeczy, przestrzeniach, które są obecne pośród zamętu myśli i czynów, malarskich gestów i plam.

Obrazy prof. Janusza Matuszewskiego to efekt zachwytu nad malarstwem cechowym czy prowincjonalnym wieków XVII i XVIII terenu Małopolski. Spotkanie z tym malarstwem to spotkanie z myślą religijną i wolnością artystyczną.

Wieloelementowa rzeźba prof. Jana Tutaja pt. Rytuały I jest w warstwie symbolicznej rodzajem fizycznego oznakowania przestrzeni czterech żywiołów, metaforycznym wytyczeniem miejsca, gdzie ich wzajemne relacje mogą odnosić i tworzyć konotacje ze sferą rytualno-sakralną. Substancje – soli, wody, oliwy i popiołu, obecne w wielu kulturach, stanowią swoisty przekaz symbolicznej relacji świata doczesnego oraz sfery sacrum.

Poprzez obrazy pani prof. Bogusława Bortnik-Morajda z cyklu Miejsca ukazuje z jednej strony w materii kamienia jakąś nieskończoność, świętość, pierwotność i piękno. Ale też Artystka chce sprowokować widza także do innych odczuć, niż kontemplacja niezwykłości skały, chce wywołać również wrażenie niepokoju w odniesieniu do współczesnego świata. Jest to niepokój o zanikanie piękna owego świata, o narastające zagrożenia i konieczność chronienia się przed nimi.

Grafiki cyfrowe pani prof. Moniki Wanyury-Kurosad odnoszą się do ponadczasowych wartości i sfery sacrum. Cykl prac graficznych, zatytułowany Światła, zainspirowany został dążeniem do światła, to również dążenie do źródła istnienia, do początku.

Portrety prof. Jarosława Kawiorskiego w swoim znaczeniu nawiązują do Eseju o zewnętrzności Emmanuela Levinasa, który pisał, że: "Pierwotny fakt znaczenia wydarza się w twarzy. (…) Sensowne zachowanie jest możliwe dopiero w jej świetle, albowiem roztacza ona światło, które dopiero pozwala widzieć samo światło”.

W swoich dziełach prof. Zbigniew Bajek nawiązuje do dwóch motywów: motywu drzwi z leżącą na nich figurą ludzką i do Krzyża. Profesor po motyw drzwi sięga zawsze, gdy opowiada o tych, którzy upominają się o prawo do samostanowienia, opowiada o człowieku uwikłanym w dramaty, jakie serwuje nam historia. Obecnie to, co dzieje się za wschodnią granicą od wielu miesięcy, dopomina się o taki głos.

Obrazy prof.  Grzegorza Wnęka odnoszą się do tragedii wojny. Stanowią rodzaj malarstwa jako formy modlitwy i prośby.

I kilka moich obrazów z morzem czerwonym, które są metaforą bezkresnego cierpienia, ale też zapatrzeniem i kontemplowaniem wieczności.

Postawione pytanie w tytule wystawy „Gdzie jesteś, źródło?!”, jak również w rozważaniach (w Tryptyku Rzymskim) o sądzie, słyszymy pełne nadziei wołanie:

„Ty, który wszystko przenikasz – wskaż!
On wskaże…”

I tak jak wcześniej Poeta przy pytaniu zaznaczył wykrzyknik, tak również przy odpowiedzi wykrzyknik jest znakiem nadziei i wiary w Tego, który wskaże."

Wystawę będzie można oglądać do 12 listopada.