W dniach 4–5 listopada w auli przy ul. Bernardyńskiej 3, w ramach XVII edycji Dni Jana Pawła II, miała miejsce konferencja naukowa „Wkład Jana Pawła II w rozwój opieki hospicyjnej w Polsce” zorganizowana przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie oraz krakowskie Hospicjum św. Łazarza. Zgromadziła ona liczne grono osób zaangażowanych w opiekę hospicyjną z kilu ośrodków w Polsce – lekarzy, pielęgniarek, kapelanów, wolontariuszy. Pierwszy dzień konferencji rozpoczęła Msza św., podczas której homilię wygłosił ks. dr hab. Antoni Świerczek, prof. UPJPII. Po niej miał miejsce wykład ks. dr. hab. Antoniego Bartoszka, prof. UŚ. Ukazując problematykę zjawiska eutanazji w kontekście wszechogarniającego cierpienia, jakie jest udziałem osób chorych. Ksiądz profesor jako remedium wskazał postawę ofiarowania cierpienia, która czyni je sensownym. Wykład ten wprowadził uczestników w kolejną część spotkania, którą stanowiły warsztaty. Zostały one zrealizowane w trzech grupach tematycznych („Dobrostan chorego – czy zespół hospicyjny jeszcze istnieje?”, „Kapelan w służbie chorym” oraz „Zadania wolontariatu hospicyjnego”).

Drugi dzień konferencji rozpoczął się Mszą św. pod przewodnictwem JM Rektora UPJPII ks. prof. dr. hab. Roberta Tyrały. Ksiądz Rektor otworzył także obrady konferencyjne. Wykłady prelegentów pomogły dostrzec słuchaczom wiele różnych aspektów tematu konferencji. Ks. dr hab. Grzegorz Godawa, prof. UPJPII, mówiąc o Janie Pawle II jako darze dla ludzi chorych i starszych, zwrócił uwagę na wielowymiarowość tego daru (w postaci papieskiego nauczania, towarzyszenia oraz świadectwa życia). Zadaniem, będącym kontynuacją daru Jana Pawła II, jest troska o budowanie bliskości w przestrzeni hospicyjnej. Dr Katarzyna Wojtanowicz omówiła formy pomocy społecznej osobom starszym i ich rodzinom. Przywołała m. in. słowa Antoniego Kępińskiego, o tym, że celem pomocy osobom starszym i chorym jest przede wszystkim to, by „dodać życia do lat, a nie lat do życia”. Ks. dr hab. Andrzej Muszala, prof. UPJPII przedstawił wykład dotyczący bioetycznych aspektów umierania, a dr hab. Małgorzata Duda, prof. UPJPII, wychodząc od biblijnej perykopy, poprowadziła słuchaczy w refleksji nad tym, kto jest współczesnym samarytaninem.

Wykładem zamykającym było wystąpienie dr Jolanty Stokłosy, prezes Towarzystwa Przyjaciół Chorych Hospicjum św. Łazarza w Krakowie oraz prezes Forum Hospicjów Polskich, która przybliżyła temat zamierania zjawiska wolontariatu hospicyjnego, wskazując na możliwe przyczyny tego procesu. Pani Prezes podkreśliła też doniosłość roli wolontariusza oraz podała poparte doświadczeniem praktyczne wskazówki, co ze strony hospicjum można zrobić, by osobowy potencjał wolontariuszy stał się dla placówki konkretnym wsparciem. Zwieńczeniem konferencji była dyskusja. Odwoływano się do fragmentów wygłoszonych referatów, nawiązując także do praktyki i osobistych doświadczeń towarzyszenia osobom umierającym. Słowo podziękowania za zorganizowanie konferencji i zaproszenie skierował do władz uczelni ks. dr Arkadiusz Zawistowski, Krajowy Duszpasterz Służby Zdrowia. Głosy uczestników stanowiły potwierdzenie, że tego typu spotkania konferencyjno-warsztatowe, są bardzo potrzebne, gdyż owocują wzajemnym poznaniem się osób tworzących polskie środowisko hospicyjne, wymianą doświadczeń, pogłębieniem refleksji w wymiarze teoretycznym tej działalności i przede wszystkim lepszą jakością posługi ludziom chorym, a więc dalszym rozwojem opieki hospicyjnej w Polsce.

/Tekst, zdjęcia: Paulina Hornik, UPJPII/