Tradycyjne, jak każdego roku w październiku - miesiącu, w którym obchodzone jest wspomnienie św. Jana z Kęt, profesorowie, studenci i doktoranci UPJPII uczestniczyli w Eucharystii sprawowanej w Uniwersyteckiej Kolegiacie św. Anny w Krakowie w 254. rocznicę jego kanonizacji. Mszy św. przewodniczył ks. prof. Robert Tyrała, rektor UPJPII, homilię wygłosił ks. prof. Tadeusz Panuś, proboszcz parafii św. Anny. O stronę muzyczną zadbał uniwersytecki chór „Psalmodia”.

Przy konfesji św. Jana z Kęt, gdzie odprawiona została Msza św. wspólnota akademicka UPJPII złożyła hołd świętemu patronowi profesorów, nauczycieli, uczącej się i studiującej młodzieży, której poświęcił całe swoje życie, aż 55 lat profesury. Jest on także patronem Polski, archidiecezji krakowskiej, Krakowa, Kęt, diecezji bielsko-żywieckiej, patronem szkół katolickich.

Ks. prof. Tadeusz Panuś w wygłoszonej homilii przypomniał jak przez stulecia przychodzili modlić się przy relikwiach św. Jana Kantego profesorowie i studenci, a wśród nich wielu dzisiejszych świętych, w tym Karol Wojtyła – ksiądz, biskup, arcybiskup, kardynał, papież Jan Paweł II, który uczył się „umiejętności świętych”. Homiletyk podzielił się refleksją nt. spotkań błogosławionego kard. Stefana Wyszyńskiego ze św. Janem z Kęt. Prymas Wyszyński cztery razy był przy konfesji św. Jana Kantego: 5 września 1964 roku z okazji kościelnych uroczystości 600-lecia założenia Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdy świętowano dwustulecie jego kanonizacji 17 grudnia 1967 roku oraz dwukrotnie w maju i październiku 1973 roku, który był Rokiem kopernikańskim. 

O tym jak pracowitość łączył Jan z Kęt z modlitwą, jak przezwyciężał czasy i siebie, jak umiłował prawdę warto przeczytać w tekście homilii ks. prof. Tadeusza Panusia.

Jan urodził się 24 czerwca 1390 roku w Kętach. Po ukończeniu tam szkoły studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim sztuki wyzwolone, gdzie po uzyskaniu stopnia magistra filozofii objął funkcję wykładowcy. Następnie ponad dekadę uczył w szkole parafialnej w Miechowie, dokąd wysłała go Akademia Krakowska na prośbę bożogrobców.

W roku 1429 powrócił do Krakowa. Wykładał filozofię, był dziekanem i rektorem Kolegium Większego a jednocześnie studiował teologię, którą ukończył z tytułem doktora. Poświęcił się też wykładom z tej dziedziny.

W 1439 r. został kanonikiem i kantorem kapituły św. Floriana w Krakowie, co zakładało obowiązek opieki nad muzyką i śpiewem liturgicznym, został także proboszczem w Olkuszu, z tym że tej funkcji musiał się zrzec nie mogąc pogodzić obowiązków uniwersyteckich i parafialnych. 

Jednak przez całe życie nie zaniechał swojej duszpasterskiej działalności, której się gorliwie poświęcał i tak też wygłaszał swoje kazania czerpiąc natchnienie z Pisma Świętego. Był niezwykle pracowity. Przepisał ręcznie 26 kodeksów. Jego rękopisy liczą łącznie ponad 18 tys. stron.

Był człowiekiem żywej wiary, głęboko pobożnym. Słynął z wielkiego miłosierdzia. Będąc rektorem Akademii wprowadził zwyczaj odkładania części pożywienia ze stołu profesorskiego dla jednego biednego. Ubogich studentów wspierał z własnych zasobów. Spotykało się go na ulicach Krakowa, gdy szedł z tobołkiem ubrań do potrzebujących.

Zmarł w Krakowie 24 grudnia 1473 roku. Został pochowany w kościele św. Anny.

Papież Klemens XIII tak scharakteryzował jego postać: W jego słowach i postępowaniu nie było fałszu ani obłudy: co myślał, to i mówił. A gdy spostrzegł, że jego słowa, choć słuszne, wzbudzały niekiedy niezadowolenie, wtedy przed przystąpieniem do ołtarza usilnie prosił o wybaczenie, choć winy nie było po jego stronie. Codziennie po ukończeniu swoich zajęć udawał się z Akademii prosto do kościoła, gdzie się długo modlił i adorował Chrystusa utajonego w Najświętszym Sakramencie. Tak więc zawsze Boga tylko miał w sercu i na ustach.

Bulla kanonizacyjna wystawiona przez papieża Klemensa XIII jest przechowywana do dziś w Bibliotece Jagiellońskiej, a izbę św. Jana Kantego w Collegium Maius UJ zamieniono na kaplicę, która jest dostępna do zwiedzania (choć w ograniczonym zakresie). W kaplicy znajduje się ołtarz, statua świętego pod baldachimem noszona podczas wielkiej procesji w Krakowie w 1775 r. z Wawelu do kościoła św. Anny, a także fragmenty dawnego pomnika nagrobnego św. Jana Kantego (ok. 1540 r.) przeniesionego z kościoła św. Anny.

Jan Kanty został beatyfikowany 27 września 1680 r. (razem z Józefem Kalasantym) przez bł. Innocentego XI, a kanonizowany 16 lipca 1767 r. przez Klemensa XIII.

Święty był szczególnie bliski patronowi UPJPII Janowi Pawłowi II. Podczas wizyty w Krakowie w 1983 r. Papież modlił się w kaplicy św. Jana Kantego w Collegium Maius, a w 1997 r. wspominał jego osobę w kolegiacie św. Anny, podczas pamiętnego spotkania z przedstawicielami środowisk akademickich.