Z wielkim smutkiem i żalem wspólnota akademicka Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie przyjęła wiadomość o śmierci Jego Eminencji Księdza Kardynała Franciszka Macharskiego  ‒ metropolity krakowskiego w latach 1979–2005, Wielkiego Kanclerza naszej uczelni, duszpasterza, kontynuatora dzieła kardynała Karola Wojtyły.

Krakowianin z urodzenia, z Krakowem związany przez całe swoje życie. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej, jest absolwentem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiował też we Fryburgu, skąd wrócił ze stopniem doktora teologii pastoralnej. Był wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz w seminariach krakowskim i częstochowskim. W latach 70-tych był rektorem krakowskiego seminarium.

W archidiecezji krakowskiej był m.in. członkiem Komisji Liturgicznej, Rady Kapłańskiej. W latach 1977–1978 piastował godność kanonika Krakowskiej Kapituły Metropolitalnej.

W Episkopacie Polski był m.in. sekretarzem Komisji ds. Apostolstwa Świeckich. W 1971 roku był audytorem na Synodzie Biskupów w Rzymie. W latach 1963-1965 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Towarzystwa Teologicznego z siedzibą w Krakowie.  

Kardynał Franciszek Macharski przewodził Krakowskiemu Kościołowi przez 27 lat po tym jak kardynał Karol Wojtyła został papieżem.

Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go swoim następcą na urzędzie metropolity krakowskiego w grudniu 1978 roku. Święcenia biskupie otrzymał z jego rąk w bazylice św. Piotra w Rzymie, a 28 stycznia 1979 roku odbył ingres do katedry na Wawelu.

W czasach komunistycznych, co często podkreślano, prowadził kościół z wielką rozwagą. Wspierał „Solidarność”, odwiedzał internowanych. Po wybuchu stanu wojennego założył Arcybiskupi Komitet Pomocy Więźniom i ich Rodzinom.

Należał do watykańskich kongregacji ds. Biskupów, ds. Duchowieństwa, ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, ds. Wychowania Katolickiego.

Od 1981 roku, czyli od czasu ustanowienia Papieskiej Akademii Teologicznej objął urząd Wielkiego Kanclerza naszej uczelni.

Jest doktorem honoris causa m.in. Papieskiej Akademii Teologicznej, UJ, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

W czasach, gdy był głową kościoła krakowskiego erygował ponad 200 parafii, angażował się w prace Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Przewodniczył Konferencji Episkopatu Polski

Za jego pontyfikatu powstawały domy samotnej matki, rodzinne domy dziecka, schroniska dla bezdomnych. Szczególną troską otaczał niepełnosprawnych, opuszczonych, pokrzywdzonych przez los. Z jego inicjatywy i z jego pomocą reaktywowano Caritas Archidiecezji Krakowskiej.

Mimo ukończenia 75 lat Jan Paweł II jeszcze na trzy kolejne lata zlecił mu pełnienie urzędu arcybiskupa krakowskiego. W dniach przed i po śmierci Jana Pawła II stał godzinami razem z tysiącami wiernych pod „papieskim oknem”, jak wielki przyjaciel Karola Wojtyły i późniejszego papieża, ale i jak wielki przyjaciel każdego.

Brał udział w konklawe, podczas którego na papieża wybrano Benedykta XVI i to właśnie on, dopiero w czerwcu 2005 roku przyjął jego rezygnację. Od tamtej pory kardynał Franciszek Macharski mieszkał na terenie sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta w Krakowie. 

Był jednym z najbardziej  rozpoznawalnych i cenionych polskich duchownych. Jego rola, jaką odegrał kierując Krakowskim Kościołem jest nie do przecenienia. W pamięci wszystkich pozostanie także jako niezwykle ciepły, dobry, pełen radości i poczucia humoru duszpasterz.

Kardynał Franciszek Macharski zmarł w wieku 89 lat w Krakowskim szpitalu, gdzie przebywał od czerwca br. W czwartek 28 lipca byłego metropolitę krakowskiego zdązył odwiedzić papież Franciszek. Była to nieoficjalna część jego pobytu w Polsce podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.

Żegnamy z ogromną pokorą, żalem i szacunkiem. W sercach i pamięci pozostanie na zawsze.