LIST REKTORA UNIWERSYTETU PAPIESKIEGO
JANA PAWŁA II W KRAKOWIE
NA DRUGI DZIEŃ ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA 2020 ROKU

Umiłowani, Siostry i Bracia!

Od mszy „pasterskiej” wczorajszej nocy wszyscy żyjemy radością Wcielenia Syna Bożego. Ta prawda wiary przenika nasze serca i napawa je nadzieją, albowiem Bóg stał się człowiekiem, aby każdej i każdemu z nas otworzyć bramy wieczności, by nas zbawić. Śpiewamy z wielką radością kolędy podczas liturgii w świątyni,
a także w naszych domach. Te proste pieśni przekazują wiarę naszych przodków. Dzisiaj zaś Kościół stawia przed nami postać św. Szczepana, pierwszego męczennika. Po ludzku sądząc, to jakiś paradoks, że w tak radosnym czasie, gdy wspominamy betlejemską noc, równocześnie dotykamy śmierci.

Dzisiejsza liturgia słowa mówi nam, że Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda
i znaki wielkie wśród ludu (Dz 6, 8), że przemawiał z natchnienia Ducha Bożego. Kiedy go kamienowano, modlił się za swoich oprawców. Słyszymy też zachętę do tego, że kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony (Mt 10, 22). Oto jest prawdziwa lekcja wiary. Szczepan i wielu po nim uwierzyło Chrystusowi. Trzeba mieć wiarę mocną, niezachwianą, opartą na Bogu, by zwłaszcza w trudnościach wytrwać do końca.
A później – by spełniła się wiara, że życie nasze zmieni się, ale nigdy się nie skończy (por. 1 Prefacja o zmarłych).

Może właśnie dlatego, w te święta Bożego Narodzenia, w czasie panującej na świecie pandemii, wśród tylu niejasności i niepokojów, gdy często tracimy z oczu właściwą perspektywę życia, trzeba zatrzymać się nad swoją wiarą. I odpowiedzieć sobie na pytania: Czy ja wierzę, a jeśli tak, to jaka jest moja wiara? Proszę więc Was dzisiaj, nie przechodźmy obok tych pytań obojętnie i zatrzymajmy się nad cnotą wiary.

Wiara jest darem Boga i Jego łaski, a życie jest czasem jej doskonalenia. Doświadczamy oczywiście prób wiary, a im częściej stają się one naszym udziałem, tym bardziej wiara się w nas ugruntowuje jak złoto w tyglu (Mdr 3, 6). Nie poprzestajemy na wierze w człowieka, który nas często zawodzi, ale wierzymy
w Boga, który narodził się w stajni w ludzkim ciele, a umarł na krzyżu. Człowiek wierzący ze swoją perspektywą i poczuciem sensu życia jest bogatszy, bo wiara prowadzi go do ciała zmartwychwstania i życia wiecznego (por. Credo). Wiara uczy poznania Boga, jest przylgnięciem do Niego. (...)

/Całość Listu w załączniku, jak również prezentacja UPJPII, którą można wykorzystać podczas odczytania/

https://www.youtube.com/watch?v=pBm5wtB6eew&ab_channel=JP2TV