11 stycznia to rocznica wyznaczająca datę promocji akademickich na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Właśnie tego dnia, 622 lata temu,  papież Bonifacy IX podpisał bullę „ Eximiae devotionis affectus” . Wyznaczała ona cele związane z utworzeniem w Krakowie Wydziału Teologicznego, którymi były: rozszerzenie wiary chrześcijańskiej, pomnażanie sprawiedliwości i ludzkiej pomyślności. Z tego właśnie Wydziału Teologicznego UPJPII się wywodzi.

To ważne uniwersyteckie wydarzenie rozpoczęła w kolegiacie św. Anny Msza św. pod przewodnictwem abp. Marka Jędraszewskiego. Uczestników uroczystości przywitał gospodarz miejsca – ks. prof. Tadeusz Panuś, proboszcz parafii św. Anny w Krakowie wyrażając radość , „że tradycja promocji akademickich kontynuowana jest w tym miejscu, gdzie skupia się życie uniwersyteckie, gdzie wiedza i mądrość szukają przymierza ze świętością”.

Homilię wygłosił nowo wyświęcony biskup Janusz Mastalski, zarazem b. wieloletni prorektor UPJPII.

„Panie, jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić” Łk,5,12-16

Ks. biskup Janusz Mastalski, odnosząc się w słowach homilii do dzisiejszej Ewangelii, swoją refleksję zatytułował „Naukowiec w służbie uzdrawiania”. Przedstawił choroby współczesnej edukacji, które można i należy uleczyć dzięki łasce Bożej i własnemu wysiłkowi. ­ – Jest ich wiele, ale na 7 warto spojrzeć przez pryzmat zadań stojących przed uniwersytetami, a szczególnie katolickimi.

Jako pierwszą wskazał „Pułapkę przydatności”, czyli taki dobór treści programowych, który tworzy napięcie pomiędzy wykształceniem ogólnym a przydatnością wiedzy w życiu. Winna być ona przekazywana tak, by współdziałała z przestrzenią autorefleksji. Uniwersytet ma być obszarem zdobywania wiedzy wspomagającej rozwój człowieka, ma pomagać w stawaniu się bardziej człowiekiem. Uniwersyteckiego ideału nic nie powinno wypaczyć, uniwersytet ma być domem prawdy. O działaniu w służbie prawdy mowa była także w przypadku kolejnej choroby, jaką jest  „flanelizacja edukacji”, a więc dzisiejsze skłonności do rozmywania zasad i celów edukacyjnych. Kolejną słabością edukacji wskazaną przez ks. biskupa jest zjawisko wygodnej odtwórczości, czyli powielanie i odwoływanie się do sprawdzonych procedur, co hamuje rozwój. – Trzeba przypomnieć, iż podstawową misją katolickiego uniwersytetu jest nieustanne poszukiwanie prawdy poprzez badania naukowe, przechowywanie i przekazywanie wiedzy dla dobra społeczeństwa . Nie da się tego zrobić poprzez odtwórczość i powielanie. Zarówno nauczyciel akademicki, jak i student muszą być twórczy.

 – Uniwersytet powinien być miejscem realizacji personalizmu chrześcijańskiego. Homiletyk przypomniał słowa ks. J. Tischnera jak ważne jest spotkanie  – „spotkanie człowieka z człowiekiem niesie w sobie taką siłę perswazji, że zdolne jest zmienić radykalnie stosunek człowieka do otaczającego świata, ukształtować na nowo sposób bycia człowieka w tym świecie”.

Ksiądz biskup powiedział o potrzebie wyzbycia się egoizmu, realizacji wyłącznie własnych celów i pragnień, co na uczelniach przejawia się w instrumentalnym traktowaniu człowieka – gdzie wykładowca i student stoją naprzeciw barykady potrzeb i celów. Mowa była o obowiązku każdego intelektualisty, którego powołaniem wg. Jana Pawła II jest, „by kierując się wzniosłym i trudnym ideałem, spełniał funkcję sumienia krytycznego wobec wszystkiego, co człowieczeństwu zagraża lub je pomniejsza.”

Edukacja staje się też ofiarą konsumpcjonizmu, jest podporządkowana surowym prawidłom rynku pracy i ekonomicznych wyliczeń, co w naturalny sposób zaczyna spychać humanistykę na margines. Uniwersytety powinny stać na jej straży uwzględniając strukturę aksjologiczną człowieka.  Zwrócił też uwagę na odpowiedzialność jaka stoi przed profesorami i pracownikami dydaktycznymi – młodzi ludzie potrzebują wzorców osobowych, prawdziwych mistrzów i przewodników.

 – Jan Paweł II w 1997 roku mówił: Papieska Akademia Teologiczna, razem z innymi uczelniami katolickimi w naszej Ojczyźnie, wnosi swój wkład w rozwój nauki i kultury polskiej, pozostając równocześnie szczególnym świadkiem naszej epoki - epoki zmagań o prawo do obecności uczelni teologicznych w krajobrazie akademickim współczesnej Polski. Nasz Uniwersytet już wrósł w mapę bardzo dobrych uczelni. Trzeba sobie życzyć, aby nasza społeczność akademicka była ciągle szkołą miłości, mądrości i twórczości.

Łacińska sentencja brzmi:  Adulescentia est tempus discendi, sed nulla aetas sera est ad discendum (Młodość jest czasem uczenia się, lecz żaden wiek nie jest na to za późny). Uczmy się zatem wszyscy podchodzić do Chrystusa i nieustannie prosić: «Panie, jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić». Uzdrów mnie Panie, abym był darem a nie krzyżem dla innych.

Po Eucharystii nastąpił moment oczekiwany zapewne w ogromnym przejęciem przez osoby oddane nauce, które kolejne w swoim życiu osiągnięcia świętowali podczas promocji doktorskich i profesorskich.

Wręczono 25 dyplomów doktorskich, 1 doktora habilitowanego i 9 dyplomów profesorskich.

O idei uniwersytetu i pełnionej przez niego funkcji w społeczeństwie, którego zadaniem jest zdobywanie, odkrywanie nowych prawd mówił, dziękując w imieniu promowanych,  ks. prof. Józef Wołczański w oparciu o refleksję lwowskiego filozofa Kazimierza Twardowskiego „O dostojeństwie uniwersytetu”.

Metropolita krakowski, abp Marek Jędraszewski gratulując wszystkim życzył zarazem, by ich osiągnięcia naukowe przyczyniały się do głoszenia prawdy. Życie naukowe winno być wyłącznie ukierunkowane na głoszenie prawdy, a często zdaje się wykluczać z powagą i dostojeństwem uniwersytetu. Mówiąc o celach uniwersytetu wspomniał o wskazywanych przez Jana Pawła II, w słowach do profesorów i młodzieży akademickiej podczas jednej z pielgrzymek do Polski, aspektach  – socjologicznym i chrystologicznym. Pierwszy polega na wyzwoleniu duchowego potencjału człowieka, drugi aspekt papieskiej refleksji podkreślał konieczność obecności Chrystusa w życiu każdego z nas. – Wzbudzić pragnienie, że nie zrozumiemy siebie bez Chrystusa, ponieważ On jest ostoją dla naszego człowieczeństwa. To jest główne zadanie Uniwersytetu Papieskiego.

W słowach podziękowań wieńczących uroczystość Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. Wojciech Zyzak zaznaczył z jaką uwagą Uniwersytet Papieski wsłuchuje się i ze szczególną troską włącza w obecne dyskusje na temat małżeństwa i rodziny. Powołując się na adhortację Jana Pawła II „Familiaris consortio”, jak i na wezwania papieża Franciszka w „Amoris laetitia” podkreślił, że UPJPII żywo włącza się też w badania, czego dowodem fakt, że obok dyplomów z teologii, filozofii i historii, po raz pierwszy na UPJPII, i po raz pierwszy w Polsce wręczono dyplomy z nauk o rodzinie. Wydział Nauk Społecznych uzyskał bowiem prawo do doktoryzowania na tym kierunku. – Pragnę z tej okazji szczególnie pogratulować tych naukowych osiągnięć, które wobec ataków na integralną wizję małżeństwa i rodziny, stanowią szczególnie ważny wyraz posługi wobec Kościoła, narodu i każdego człowieka.

Fotorelacja:

https://flic.kr/s/aHsmz6yttd

zdjęcia: Justyna Kastelik/Biuro Promocji UPJPII