Aktualności
Uroczystości pogrzebowe prof. dr. hab. Franciszka Ziejki
24 lipca w kolegiacie uniwersyteckiej św. Anny w Krakowie odbyły się uroczystości pogrzebowe prof. Franciszka Ziejki. Mszy św. przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, homilię wygłosił ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak, rektor UPJPII.
"Eminencjo, Magnificencje, Czcigodni Państwo, Drodzy Bracia i Siostry, zwłaszcza pogrążona w żałobie najbliższa Rodzino świętej pamięci Pana Rektora Franciszka Ziejki.
Dzisiejsze czytania liturgii słowa, jakie Kościół przygotował na piątek szesnastego tygodnia zwykłego, kierują naszą myśl ku śmierci i zmartwychwstaniu. Najpierw prorok Jeremiasz zapowiada zgromadzenie wszystkich dzieci Boga na Syjonie, który był symbolem Ziemi Obiecanej, a w dalszej perspektywie, niebieskiego Jeruzalem, naszej ojczyzny, która jest w niebie, gdzie zgromadzą się wszystkie narody w imię Pana. Następnie ewangelista Mateusz przypomniał nam przypowieść o siewcy, który rzuca w ziemię ziarno. Pan Jezus uczył nas słowem i przykładem swego życia, śmierci i zmartwychwstania, że ziarno musi wpaść w ziemię i obumrzeć, by mogło przynieść plon obfity. Najgłębiej doświadczamy tego stając przy trumnie bliskiej osoby. Pan Rektor Franciszek Ziejka zwrócił kiedyś uwagę na niezwykle wymowny gest całowania rodzinnej ziemi przez świętego Jana Pawła II i wspominając polskich wygnańców stwierdził: „ilekroć los skazywał ich na opuszczenie kraju rodzinnego, zawsze zabierali ze sobą garść ojczystej ziemi: jako najpiękniejszą i najcenniejszą zarazem pamiątkę (…).
Towarzysze ich okrutnych losów wiedzieli jedno: że z chwilą, gdy śmierć dosięgnie któregoś z wygnańców czy tułaczy, należy ziemię z owego woreczka wysypać na jego trumnę, aby przynajmniej w ten sposób, po śmierci, mógł on symbolicznie powrócić do kraju ojców” (F. Ziejka, Jan Paweł II i polski świat akademicki, s. 13). Dziś ten gest zostanie wykonany nad trumną świętej pamięci Franciszka, gdy kapłan rzucając grudę ziemi wypowie słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz, ale Pan cię wskrzesi w dniu ostatecznym” i gdy jako „wygnańcy, synowie Ewy” będziemy przyzywać wstawiennictwa Matki Miłosierdzia. Dziś ta ziemia będzie przypominała o ojczyźnie niebieskiej, gdzie zmarły połączy się ze swoją żoną Marią i z rodzicami. (...)
Będzie nam brakowało jego mądrości i pełnej prostoty, ludzkiej dobroci, w coraz bardziej podzielonym świecie i w coraz bardziej podzielonej Ojczyźnie. Będzie nam brakowało wzoru realizacji dewizy Plus ratio quam vis, postawy w której siła argumentu jest ważniejsza niż argument siły. Niezapomniane pozostaną jego słowa oparte na papieskim nauczaniu o obowiązku „kształtowania ducha patriotyzmu – takiej miłości Ojczyzny, która staje na straży jej dobra, ale nie zamyka bram, lecz buduje mosty, ażeby dzieląc się z innymi to dobro pomnażać” (F. Ziejka, Jan Paweł II i polski świat akademicki, s. 14). Wydaje się, że zasadę, która przyświecała pracowitemu życiu Pana Rektora wyraził on najlepiej w książce W drodze do sławy, w której pisał o wybitnych twórcach naszej narodowej kultury. Podsumował ich wysiłki w następujący sposób: „Wszystko wskazuje na to, że żaden z bohaterów tych tekstów nie marzył o sławie, każdy robił natomiast to, co uznał za swój święty obowiązek. Czyny i dzieła jednych przetrwały próbę czasu, innych popadły w niepamięć, nie zawsze zresztą z winy twórców”. Jesteśmy przekonani, że dokonania Profesora Ziejki pozostaną na zawsze w pamięci następnych pokoleń. (...)
(...) Wspominając szerokie kontakty Pana Rektora nie mogę nie skorzystać z okazji, by wyrazić wdzięczność niejako pro domo sua, w imieniu Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, który cieszył się stale jego życzliwością. Pan Rektor był członkiem Rady Fundacji im. Świętej Królowej Jadwigi dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, pomagał nam w odzyskiwaniu blasku zabytków związanych z naszą Alma Mater i towarzyszył we wszystkich ważniejszych wydarzeniach. W 2005 roku nasza uczelnia dołączyła do grona tych, które wyraziły swe uznanie i wdzięczność Panu Profesorowi tytułem doktora honoris causa. W uzasadnieniu Senat podkreślił, że przyznaje tytuł w szczególności: „za wybitne osiągnięcia w badaniach naukowych literatury i kultury polskiej XIX i XX wieku; za promocję polskiej kultury i dorobku literackiego za granicą; za ukazanie wielkiej, patriotycznej i integracyjnej roli Kościoła katolickiego w kształtowaniu świadomości narodowej Polaków w okresie zaborów; za ukazanie wpływu kultu maryjnego i pobożności ludowej w Polsce na postawy religijne i moralne społeczeństwa; za szacunek dla historycznych związków Uniwersytetu Jagiellońskiego z Kościołem katolickim i za wkład w ich pogłębienie; wreszcie za kształtowanie etycznych postaw środowisk akademickich w naszych czasach”. (...)
(...) Więź Pana Rektora z naszym uniwersytetem płynęła zapewne również z głębokiego przywiązania do dziedzictwa naszego patrona, największego z absolwentów i wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego, Karola Wojtyły. Profesor Ziejka cieszył się licznymi spotkaniami ze świętym papieżem, zwłaszcza podczas seminariów naukowych w Castel Gandolfo. By przypomnieć tę więź wystarczy wymienić dwie książki świętej pamięci Franciszka. Pierwsza, bardziej osobista, nosi tytuł „Gaudium Veritatis”. „Radość Prawdy” to wyraźne nawiązanie do słów Jana Pawła II, które padły tutaj, w kolegiacie świętej Anny, w tej świątyni, która była szczególnie bliska sercu zmarłego i którą możemy słusznie nazywać „Kamienną księgą dziejów”. Słowa te padły przy konfesji Jana Kantego, świętego profesora Akademii Krakowskiej. Tutaj właśnie o radości Prawdy mówił święty Papież w 1997 roku podczas spotkanie z polskim światem akademickim. Radość Prawdy stała się zatem tytułem książki napisanej po latach posługi na stanowisku rektora, mającej być swoistym testamentem dla następców „aby nie zapomnieli o pięknej tradycji polskiego świata akademickiego i o zasadach akademickiego kodeksu etycznego”. Był to wyraz „posługi myślenia”, która w istocie nie jest niczym innym, jak „służbą prawdzie w wymiarze społecznym”. Do tego nawiązuje też księga „Servo Veritatis”, będąca darem uczonych dla papieża nazwanego sługą Prawdy. Jubileuszowa publikacja na dwudziestopięciolecie pontyfikatu opatrzona została tylko jedną ilustracją, ukazującą portret Jana Pawła II, który wcześniej Pan Rektor Ziejka odsłonił w auli Collegium Novum. Polecajmy w naszych modlitwach Pana Rektora wstawiennictwu świętego Jana Pawła II.
W zeszłym roku, 6 listopada, wspominając kolejną rocznicę Sonderaktion Krakau, zgodnie z tradycją modliliśmy się w tej świątyni za wszystkich zmarłych pracowników uczelni Krakowa. Pan Profesor był wtedy już naznaczony cierpieniem, ale trudno nam było sobie wyobrazić, że w następne zaduszki przyjdzie namodczytać jego imię i nazwisko. Wierzymy, że w tym roku 6 listopada z domu Ojca będzie modlił się z nami, jak zwykle sprawdzając poprawność odmiany imion i nazwisk wypominanych zmarłych."
Uroczystości pogrzebowe prof. Franciszka Ziejki (galeria zdjęć)
(źródło: GOŚĆ.PL)
***
Wspólnota akademicka Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z głębokim żalem przyjęła wiadomość o śmierci Profesora Franciszka Ziejki.
Historyk literatury, w latach 1999 - 2005 rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego przez sześć lat przewodniczył Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa, a przez trzy lata pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Od 2005 roku przewodniczył Społecznemu Komitetowi Odnowy Zabytków Krakowa oraz Radzie Fundacji Panteon Narodowy w Krakowie.
Profesor Franciszek Ziejka w 2005 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Tytuł wręczył mu ówczesny wielki kanclerz PAT, kardynał Franciszek Macharski.
Senat Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, po uzyskaniu „nihil obstat” Kongregacji Wychowania Katolickiego z dnia 22 marca 2004 r.; po zapoznaniu się z tekstem uchwały Rady Wydziału Teologicznego Papieskiej Akademii Teologicznej z dnia 21 czerwca 2004 r. oraz po poparciu przez Senaty Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego, postanowił nadać J.M. Prof. dr hab. Franciszkowi Ziejce Rektorowi Uniwersytetu Jagiellońskiego, godność doktora honoris causa Wydziału Teologicznego, w szczególności:
- za wybitne osiągnięcia w badaniach naukowych literatury i kultury polskiej XIX i XX wieku;
- za promocję polskiej kultury i dorobku literackiego za granicą, głównie we Francji, co zyskało mu tytuł „ambasadora kultury polskiej”;
- za ukazanie wielkiej, patriotycznej i integracyjnej roli Kościoła katolickiego w kształtowaniu świadomości narodowej Polaków w okresie zaborów;
- za ukazanie wpływu kultu maryjnego i pobożności ludowej w Polsce na postawy religijne i moralne społeczeństwa;
- za szacunek dla historycznych związków Uniwersytetu Jagiellońskiego z Kościołem katolickim i za wkład w ich pogłębienie ;
- za kształtowanie etycznych postaw środowisk akademickich w naszych czasach.
Był członkiem Rady Fundacji im. Świętej Królowej Jadwigi dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, a także wielkim Przyjacielem naszej Uczelni, której z oddaniem i ogromną życzliwością towarzyszył we wszystkich ważniejszych wydarzeniach.
Pogrążeni w smutku łączymy się w modlitwie wdzięczni dobremu, miłosiernemu Bogu za życie Profesora Franciszka Ziejki i Jego serdeczną obecność wśród nas.
Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie.
Fundacja im. Świętej Królowej Jadwigi dla UPJPII:
